Niemand is objectief

Ik dacht ik val eens met de deur in huis... Maar het is natuurlijk wel zo, ga jezelf maar eens na, als je naar een ander kijkt, neem je automatisch jezelf als uitgangspunt, als referentie. Je ziet bijvoorbeeld in die ander iets wat jij graag ook zou willen kunnen, wat je bewondert. Of je ziet juist iets wat je irritant vindt, wat je niet begrijpt. Of je ziet potentie in iemand, misschien wel iets wat diegene zelf helemaal niet ziet. Maar zelfs dat heeft iets met jou te maken, met de mogelijkheden die JIJ ziet.

Voor je het weet ben je aan het invullen. Doe je allerlei aannames en start je vanuit daar een gesprek. Stel je suggestieve vragen, Kun je je voorstellen welk effect dat heeft?

Nee objectief naar iemand kijken gaat niet. Geen mens is hetzelfde als jij. Al kun je misschien wel wat raakvlakken met elkaar vinden, de ander is net zo uniek als jij uniek bent! En ook net zo menselijk als jij. Net zo bang als jij. Net zo raakbaar als jij. En ook net zo onzeker als jij.

Het besef dat die ander net als jij is, is een verademing!

Hokjes

Mensen vinden het wel een beetje spannend om op een andere manier te leren kijken naar elkaar (en zichzelf) - zeg maar waar ik toe oproep met mijn lezingen- met mijn visie.

Ik ben namelijk een voorstander van eigenaarschap en dat start met autonomie, mensen meer bewegings-ruimte geven om zodoende zichzelf meer te benutten. Dat betekent ook het loslaten van het hokje, de functiebeschrijving. Niemand past daar toch honderd procent op? Ik moet de eerste persoon nog tegenkomen.

Hoe makkelijk deel je wat je nodig hebt? Vertel je waar je niet goed in bent? Deel je waar je steken hebt laten vallen?

Maar tja, daar gaat je vermeende objectiviteit. Weg zogenaamde controle. Want als je moet loslaten dat je iemand aan zijn of haar functiebeschrijving houdt, dan laat je natuurlijk wel de teugels vieren. En tja dan kom je jezelf dus wel eens tegen. Da's best wel confronterend. Want hoe goed ben je zelf eigenlijk in ruimte geven? Aan jezelf én aan anderen? In hoeverre ben je zelf goed in open en eerlijk delen hoe het met je is? Hoe makkelijk deel je wat je nodig hebt? Vertel je waar je niet goed in bent? Deel je waar je steken hebt laten vallen? Zeg je wel eens dat je het soms ook even niet weet?

Teamverandering

Wil je iets in je team veranderen, dan zul je zelf een eerste stap moeten zetten. Dan zul je je teen in het water moeten steken om te voelen hoe dat is. Ik snap dat! Ook ik heb heel wat barrières mogen doorbreken om te komen waar ik nu ben, om te worden wie ik nu ben, om te doen wat ik nu doe! En dat heb ik bereikt door kleine stapjes te zetten, kleine behapbare stapjes.

Mensen hebben goeie voorbeelden nodig. Iemand die ze voordoet hoe het ook kan. Open en eerlijk met elkaar in gesprek gaan in plaats van doen alsof we objectief zijn, want dat zijn we helemaal niet. Nooit. Je kunt hooguit delen hoe jij iets of iemand ervaart, wat het met jou doet, wat je in iemand ziet, wat je graag voor je ziet. Dat!

En willen we niet allemaal 'gewoon' gezien worden?