Wees jezelf, dat vinden anderen genoeg

Laat ik iets bekennen. Iets waar ik de laatste maanden enorm mee geworsteld heb en waar ik me als rasechte positivo geen raad mee wist. Ik herkende mezelf niet, leek in veel interacties bits en zuur te reageren. Ik had continue woordenwisselingen met mijn partner en ook mijn zus maakte een opmerking dat ze iets in mijn gedrag niet kon plaatsen. Ik was echt anders dan ze gewend was. Het was voor mij alsof ik dagelijks met mijn ziel onder mijn arm liep: ik wilde wel graag goede dingen doen, maar het leek steeds meer alleen een buitenkant die dat wilde, van binnen voelde ik niet de passie, de verbinding, het vuur dat ik zo van mezelf gewend was. Ik sprak met veel vriendinnen van mij, ontleende ook echt kracht aan die gesprekken, maar telkens als ik het alleen wilde doen, mislukte het.

[wcm_nonmember]
Wil je de rest van dit artikel lezen? word dan lid!
[/wcm_nonmember]
[wcm_restrict]

Oude patronen

Stukje bij beetje kwam ik achter twee dingen. Op de eerste plaats: ik was het leven van mijn partner aan het leven. Ik sprak zijn taal, dat probeerde ik althans, nam deel aan gesprekken waarin vooral mijn hoofd aan het werk was en voedde mezelf niet met de dingen die goed voor mij zijn. Ik zat niet meer op mijn favoriete plekje in huis en mijn dagelijkse yoga oefeningen liet ik voor wat ze waren. Ik had het erg druk met een nieuw project, maar ik deed iets essentieels niet meer en dat was: voelen hoe het met mij was en wat ik nodig had. Al mijn aandacht was op mijn partner gericht.

De tweede ontdekking die ik deed: in een gesprek werd ik weer herinnerd aan de patronen die wij als vrouw zo goed kennen, die wij overgeleverd hebben gekregen van onze moeders en van hun moeders. Ik werd herinnerd aan de wijze waarop wij zijn grootgebracht en de culturele context waarin dat gewoonlijk gebeurt: zonder de inbreng van een authentiek iemand, maar overgeleverd vanuit vroegere generaties. Ik las de stukken van Elizabeth Debold opnieuw en voelde me steeds meer vanuit mijzelf en vanuit een andere energie gesteund. Gesteund door ook weer een oerkracht, maar dan wel een bekrachtigende energie.

Met niemand te vergelijken

Hoe mooi is het dan om in het boek dat ik 2 jaar geleden schreef weer te lezen hoe belangrijk het is geweest om mijn eigen aandeel in alles te zien. Ik las terug hoe ik zelf zo heb geworsteld om te ontkomen aan de manier waarop ik naar andere vrouwen keek:  vaak direct jaloers en mezelf kleiner neerzettend. Ik vergeleek mezelf met andere vrouwen vanuit een negatief standpunt en een negatieve overtuiging. Toen ik voorbij de jaloersheid kon voelen en zachtheid voelde voor de overlevingsenergie van mijn moeder en haar moeder, oma en grootoma, pas toen kon ik voelen dat we echt allemaal met elkaar verbonden zijn. Pas toen kon ik voelen dat met liefde en zachtheid kijken naar iets wat een andere vrouw doet of heeft gedaan, niets weghaalt bij mij, maar juist kan bekrachtigen wat er is. Voorbij de jaloersheid voelen en durven zijn, is een openende energie die mij de laatste weken voedt.

Een sterke basis voor iedereen

Vanuit deze energie kies ik voor dingen waar ik van geniet: de stilte, de keiharde muziek van Coldplay, de zee en mijn favoriete strandtent Timboektoe waar ik me oplaad. Voedsel voor de ziel noem ik het. Ik was bijna vergeten hoe goed dat voor me is. Hoe heilzaam en verwarmend. Daarom wil ik jou er ook aan herinneren.

Laat je meenemen op deze opende energie en kijk naar de creatiekracht die we hebben met elkaar in plaats van deze tegen elkaar te gebruiken. Hoewel ik het hier specifiek over vrouwenkracht en vrouwenenergie heb, gaat dit zeker ook voor mannen op. Als het bewijsgedrag, de macht met elkaar gevoeld en gedeeld mogen worden en het “kijk mij eens, ik ben de beste en ik kan het verste plassen” ophoudt, kunnen ook mannen elkaar ontmoeten op een nieuw vlak. Daarmee verliezen ze niet hun plek, maar versterken ze de energie die super goed is voor het geheel, voor onze maatschappij, voor vrouwen, voor kinderen.

Als het bij ons mensen niet meer hoeft te gaan over het lopen van één en  dezelfde weg, over jezelf conformeren aan de ander om erbij te horen, als het mag gaan over jezelf ontdekken, kwetsbaar zijn en je verhaal durven delen, zonder oordeel, vrij van rangen, standen en promotie, dan creëren we een sterke basis. Voor mannen. Voor vrouwen. Voor kinderen. Voor iedereen.

Acht vrouwen op een rij, zeven vrouwen achter mij.

Achter mij mijn moeder en achter haar de hare.

Achter elke dochter een moeder.

Tot de oermoeder toe.

De moeder aller moeders.

Ze zeggen tegen mij.

Ga verder.

Ga verder dan wij.

Jij staat vooraan.

Jij bepaalt.

Stop niet.

Waar wij niet verder durfden gaan.

Ga!Ga!Ga!

[/wcm_restrict]